“Jarenlang was ik een kopvoeter. Je weet wel: een slim hoofd met ergens daar beneden twee voeten, er zat niets tussen. Althans, niet dat ik voelde.”

Zo begon ik gisteren mijn antwoord op de vraag ‘waarom heb jij Embodiment Coaching ontwikkeld?’

Een slim hoofd met ergens daar beneden twee voeten. Dit kwam mij wel goed uit…

Onze verdedigingsmechanismen herkennen. En laten. Voor ons als coach, trainer en therapeut gesneden koek. Toch?

In onze opleiding hebben we immers geleerd onze verdedigingspatronen te signaleren. Hebben we ontdekt waar we gevoelig voor zijn, waar we liever bij wegblijven én wat we -onbewust- op de ander projecteren.

Dit is heel wat zou je zeggen. En het is niet genoeg.

Waarom wil je als coachend professional kennis hebben over het autonome zenuwstelsel?

In de komende drie maanden ga ik hier wekelijks op in. Thema’s als weerstand, stress, piekeren, uitstelgedrag, grenzen, perfectionisme en overdreven verantwoordelijkheidsgevoel – allemaal komen ze in deze cyclus aan bod en allemaal komen ze voort uit de staat van het autonome zenuwstelsel.