Ik gebruik cookies om mijn website en service te optimaliseren.
The technical storage or access is strictly necessary for the legitimate purpose of enabling the use of a specific service explicitly requested by the subscriber or user, or for the sole purpose of carrying out the transmission of a communication over an electronic communications network.
The technical storage or access is necessary for the legitimate purpose of storing preferences that are not requested by the subscriber or user.
The technical storage or access that is used exclusively for statistical purposes.
The technical storage or access that is used exclusively for anonymous statistical purposes. Without a subpoena, voluntary compliance on the part of your Internet Service Provider, or additional records from a third party, information stored or retrieved for this purpose alone cannot usually be used to identify you.
The technical storage or access is required to create user profiles to send advertising, or to track the user on a website or across several websites for similar marketing purposes.
Wacht eens. Zeg ik nu ‘niet altijd even gemakkelijk’? Misschien klopt ‘best wel lastig’ beter.
In onze highs en lows daadwerkelijk voelen wat we voelen vraagt om een stevige emotionele tolerantiezone (aka chillzone).
Gabor Maté zegt het mooi: “it’s not about feeling better. It’s about getting better at feeling.”
Hoe dat zit vraag je?
Wanneer een emotie voor ons autonome zenuwstelsel te overweldigend wordt, schakelt ‘ie onze chillzone uit. Hierin doet het er niet eens zoveel toe of het een up- of een downemotie is. Het zit ‘m in de intensiteit ervan.
En nu komt het.
Wanneer onze chillzone offline gaat, gaan we niet alleen vechten, vluchten of bevriezen. We gaan ook uit verbinding met onszelf. Want ‘voelen wat we voelen’ vindt ons autonome zenuwstelsel op zo’n moment simpelweg te onveilig. Dus dan maar beter het contact verbreken.
Hoe we zo’n uit-contact-met-onszelf-moment herkennen?
We kunnen niet meer rustig waarnemen wat we denken, voelen en doen. Al zouden we het willen. En dat willen we dus niet hè want te overweldigend zegt ons autonome systeem.
Tegelijkertijd vormen onze gedachten, emoties en fysieke sensaties binnen een nanoseconde één grote emotiestorm. En wij worden daarin meegesleurd. Ons gevoelsbrein heeft het roer van ons denkbrein overgenomen.
Op fysiek vlak gaan onze weefsels, spieren en organen in de kramp. Wat letterlijk zeer kan doen. Ik schreef hier eerder over in mijn blog ‘Krimpen, krampen, kronkelen.’
Ook op gevoelsvlak zijn er genoeg signalen. We schieten vol, het wordt ons rood voor de ogen of we gaan op een andere manier uit ons dak.
In plaats van rustig in ons lijf te blijven voelen en voor onszelf te benoemen wát we daar voelen, gaan we afreageren, projecteren of weglopen. Of een combinatie hiervan.
En allemaal omdat onze emotionele tolerantiezone de intensiteit van zo’n high of low even niet kan hanteren.
Nu het goede nieuws.
In de afgelopen veertig jaar heeft trauma-onderzoek ontdekt dat we deze emotionele tolerantiezone kunnen trainen. Waardoor hij groter en veerkrachtiger wordt. Zodat wij -ook in de highs en lows- ons lijf rustig kunnen blijven voelen. En zo’n emostorm ons niet meer hoeft mee te sleuren.
Het trainen van onze emotionele tolerantiezone: een belangrijke pijler binnen de opleiding tot Embodiment Coach.
We starten op 4 september. In Arnhem.