Skippybal

“Dominique, hoe kom je van je skippyballen af?”

Wat een toffe vraag. We zitten middenin het webinar ‘Het autonome zenuwstelsel, wat kan ik ermee?’.

Zojuist vertelde ik over deze skippyballen: oude overweldigende ervaringen die op het moment zelf voor ons zenuwstelsel te groot waren om te doorvoelen. En nu -nog steeds ongevoeld- opgeslagen zitten in ons autonome zenuwstelsel. Als skippyballen in een zwembad. Weggedrukt onder water.

Ooit een skippybal onder water proberen te houden? Precies. Hoe hard we het ook proberen, zo’n bal komt steeds weer aan de oppervlakte.

En even hè, dan heb ik het niet over twee skippyballen. Ook niet over vier. Of zes. Zonder dat we het beseffen draagt ons systeem heel wat ouds met zich mee. En dit meedragen heeft een prijs. Skippyballen zuigen onze energie weg. Ze belasten ons immuunsysteem. En ze zorgen ervoor dat we overgevoelig reageren op kleine dagelijkse gebeurtenissen.

“Hoe kom je van je skippyballen af?” Terug naar de vraag.

“Door ze alsnog te doorvoelen.” De gezichten op mijn scherm spreken boekdelen. Kak. No short cut here.

“Een skippybal uit mijn zwembad halen kan ik alleen via dezelfde weg als hij erin ging. Door de oorspronkelijke vecht- en vluchtreacties te ervaren die ik op dat eerdere moment niet kon -of mocht- voelen. En nu komt het. Deze weg terug moet ik stukje bij beetje doen. Ik kan zo’n oude skippybal niet in zijn geheel uit mijn zwembad trekken en alles wat daarbij hoort aan emoties en fysieke ervaringen in één keer doorvoelen. Dan raakt mijn systeem opnieuw overweldigd en ben ik verder van huis. Het is zorgvuldig en precies werk.”

Ik check de gezichten voor me. Komt de informatie binnen? Er wordt geknikt. Ik kan verder.

“Binnen Autonoom Leiderschap beginnen we daarom niet meteen met skippybalwerk. Het vraagt een goede voorbereiding. Ik moet eerst de taal van mijn autonome zenuwstelsel leren; welke fysieke, emotionele en mentale triggersignalen geeft het mij precies? Ook moet ik weten hoe bij mij zelfregulatie werkt; hoe kan ik mijn systeem van een triggerstaat terughelpen naar zijn chillzone? En dit is nog niet alles. Ik moet ook eerst mijn aandachtspier trainen. Deze spier gaat ervoor zorgen dat ik in contact blijf met mijn lijf wanneer zo’n skippybal met zijn emotionele turmoil uit het zwembad komt.”

Het blijft stil. Niet gewoon stil, maar zo’n ‘dit-is-wel-erg-veel-stil’. Een paar deelnemers zitten met ingespannen fronzen te schrijven. Tijd om pas op de plaats te maken. “Kunnen jullie me volgen?” Er wordt geknikt. “Het is veel wat ik jullie in één keer vertel hè.” Nu wordt er geglimlacht. Een deelneemster drukt op unmute: “Ja, maar dat is niet erg. Daarom zitten we hier.”

Een goed moment voor een peptalk.“Dit skippybalwerk vraagt tijd en aandacht én is mijn investering dubbel en dwars waard. Iedere keer wanneer ik een stuk van een skippybal doorvoeld heb, gaat de oude stress ervan uit mijn systeem. En dat lucht op! Letterlijk. Ik adem makkelijker. Dieper ook. En dat niet alleen: met ieder stukje skippybalwerk dat ik doe, groeit mijn chillzone en word ik een evenwichtiger mens.”

Heldere ogen kijken me aan. Gezichten zijn weer ontspannen. Hoofden knikken met me mee. We hebben er weer zin in.

“En er is een toffe bonus. Iedere keer dat ik oude skippybalenergie doorvoeld heb, komt een stuk van mijn aangeboren vitaliteit -die in de kern van de skippybal vastzat- vrij. Ik krijg merkbaar meer energie!”

Een digitale hand gaat omhoog: “Kun je al je skippyballen wegkrijgen?”

Nu komt de nuance: “Nee. Ik heb tot nu toe nog niemand ontmoet met een leeg zwembad. Ook in die van mij dobberen er nog een paar rond. En dat is helemaal oké. Naarmate mijn chillzone steviger wordt, zal ik zo’n skippybal-gevoeligheid eerder herkennen en kan ik doen wat nodig is om mijn systeem alsnog te kalmeren.”

Een half uur later klap ik mijn laptop dicht. Terugkijkend op een tof webinar mijmer ik nog even na.

“Dominique, hoe kom je van je skippyballen af?”

We weten nu dat deze vraag te kort door de bocht is. Het gaat er niet om dat we van al onze skippyballen afkomen. Het gaat erom dat we ermee leren werken wanneer ze omhoogkomen. Zodat we evenwichtiger worden en dagelijkse triggers ons niet meer hoeven te overweldigen. En natuurlijk die mooie bonus: we krijgen er merkbaar meer energie van!

Ben jij een coach, trainer of therapeut en ben je benieuwd hoe het werken met skippyballen jouw begeleiding nog effectiever kan maken?

Schrijf je dan in voor het vervolg-webinar ‘Het autonome zenuwstelsel, wat kan ik ermee?’. Ik vertel je over aanpak en achtergrond, beantwoord je vragen en werk -on the spot- met jouw concrete praktijkvoorbeeld.