BLOGS

Zeg gewoon sorry

“Mijn teamleider zat toch écht fout. Hij had zijn afspraak verkeerd in de agenda gezet. En ík had moeten snappen dat het niet klopte en hem moeten waarschuwen?!”

Mijn coachee steekt zijn armen naar voren, draait zijn handpalmen naar boven en spreidt zijn vingers. Zijn ogen maakt hij groot, zijn wenkbrauwen zijn hoog. Tegelijkertijd steekt hij zijn borstkas naar voren en haalt zijn schouders omhoog. Het is duidelijk, hij was het er niet mee eens. Hij vult aan:

“Ik bedoel, is je excuus maken nou zó moeilijk?!”

Ken je dat?

Ken je dat?

Dat je als ondernemer een (mini)mijlpaal aan ziet komen? Zoals de eerste tienduizend euro omzet, de bijna-vijftigste factuur die je verstuurt of de zesennegentigste “jaa, bijna honderd!” keer dat je YouTube filmpje wordt bekeken?

En dat je dan -omdat je graag voor jezelf een feestje bouwt én van voorpret houdt- een herhaalherinnering in je agenda zet zodat je dat moment suprême bewust gaat meemaken?

Afgelopen weken zag ik zo’n mijlpaal aankomen.

Schaamte

Deze week gaven Madelon Backelandt en ik de eerste after-summer-cursusdag voor Ontspannen Meesterschap.

De zevende cursusdag van dit jaartraject alweer, dus tijd voor een stukje deepdiven: via de vraag ‘waarom zijn we vaak strenger voor onszelf dan voor anderen’ -en de rol van ons autonome zenuwstelsel hierbij- kwamen we terecht bij de emotie van schaamte.
Ik hoor je denken: “Schaamte. Hè, getver. Pfff… kunnen we dat gevoel even overslaan?”

Wasstraat

Wasstraat

“Waarom moet ik zelf eerst nog door de wasstraat voordat ik Embodiment Coach kan worden?” Aan de andere kant van het scherm zie ik een frons, vierkante kaken en samengeknepen ogen. Het is duidelijk: liever niet.

Hij gaat verder. “Ik bedoel, ik heb al jaren een eigen praktijk in zelfleiderschap. Ik ben een ervaren coach en trainer. Ik ken mezelf. Ik heb alleen de theorie en oefeningen nodig.”

Lees meer
Hoofd of hart?

Hoofd of hart?

“Dominique, zit je nu in je hoofd… of in je hart?”

Een vraag die me in de jaren dat ik me in spiritualiteit verdiepte meerdere keren per dag werd gesteld. Door mijn leraar. En door mezelf.

Mijn eerlijke antwoord? “Geen idee. Want ik kan in mijn lijf het verschil niet voelen.”

Niet dat ik dat toen aan mezelf toegaf hè. Of hardop zei. Of als vraag in de les naar voren bracht. Ik keek wel uit. Net iets te kwetsbaar. Want in je hart zitten stond gelijk aan liefde en in je hoofd zitten was ego. En dus geen liefde. Volgens mijn leraar dan.

Wat ik wel deed?

Lees meer
Voelen wat we voelen

Voelen wat we voelen

‘Voelen wat we voelen’ klinkt simpel. En het is iets dat ons niet altijd even gemakkelijk afgaat.

Wacht eens. Zeg ik nu ‘niet altijd even gemakkelijk’? Misschien klopt ‘best wel lastig’ beter.

In onze highs en lows daadwerkelijk voelen wat we voelen vraagt om een stevige emotionele tolerantiezone (aka chillzone).

Lees meer
Krimpen, krampen, kronkelen

Krimpen, krampen, kronkelen

“Mijn hart kromp in elkaar toen mijn werkgever me een ongeduldige snauw gaf. Ik wilde weg (..) en ik bleef zitten.”

“Ik had het gevoel dat ik dubbelklapte toen mijn collega op het laatste moment zei dat ‘ie zijn vrije dag toch niet met mij wilde ruilen. Ik voelde me zo verraden, ik kon niks meer zeggen.”

“Toen het ineens mijn beurt was om te presenteren ging mijn hart als een razende tekeer. En ik kreeg acuut buikpijn.”

Drie emotionele triggermomenten. Drie sessies Embodiment Coaching. Drie verschillende cliënten.

Alledrie hebben ze één ding gemeen…

Lees meer
Zondagmorgen

Zondagmorgen

Zondagmorgen, een zomerse lentedag. Ik zit in mijn tuin. Lila’s, gelen en roze- en paarstinten mengen zich met kleine bloempjes wit. Er klinkt een duif. Dan een merel. Tussendoor het tevreden kirren van mijn babybuurmeisje.

Zoemende bijen, blauwgroene libellen en twee geelwitte vlinders zijn druk met doen. Ik niet. Ik heb een lege agenda vandaag.

Lees meer
Heilige Huisjes

Heilige Huisjes

Het is voorjaar 1988 en jaar twee van mijn commerciële studie.

Onze gastdocent kijkt vrolijk de collegezaal in. Strak in het pak, donkere net-iets-langer-dan-hoort krullen en zo’n serieuze zwarte bril op. Hij heeft vandaag besloten tegen wat heilige marketinghuisjes aan te schoppen.

Lees meer
Vergelijkeritus

Vergelijkeritus

“Vergelijken is killing.“ Een boze frons. Samengeknepen lippen. Donkere ogen.

Ze baalt ervan. Het haalt haar uit haar flow. Reden voor haar om te bellen voor ondernemerscoaching.

Ze gaat verder. “Ik weet wat er gezegd wordt: ‘Dan moet je besluiten een andere gedachte te denken’ of ‘Dan moet je jezelf een compliment geven, hardop zeggen waar je goed in bent’.” Ze fronst opnieuw. “Ik wéét het allemaal maar het helpt niet.”

Lees meer
Reguleren

Reguleren

Regelmatig krijg ik de vraag: “Dat reguleren van het autonome zenuwstelsel waar jij over schrijft Dominique, is dat hetzelfde als het kalmeren ervan?”

Dit is wat ik dan antwoord: “Ja… en nee.”

Lees meer
Misselijk

Misselijk

“Wat kan ik voor je doen?”

“Nou…” Ze gaat extra rechtop zitten en kijkt me met heldere ogen aan. Enthousiast en leergierig, na tien jaar is deze oud-studente nog niets veranderd.

Kortgeleden was ze te gast bij mijn theatermiddag over het autonome zenuwstelsel. Vandaag maakt ze gebruik van haar gratis theatercall.

“… Misschien is het te groot voor een theatercall maar ik dacht, ik vraag het je toch.“

Lees meer