Emosurfen

Terug

“Nadenken over wat ik voel is makkelijker dan vóelen wat ik voel.”

“Zeker weten. Weet je ook waarom?”

Stilte. Opgetrokken wenkbrauwen, vrolijke ogen en een scheve grijns kijken me vanaf het scherm aan. “Géén idee.”

Drieëntwintig is ze en studente Bedrijfskunde. We zitten middenin een interview van het Young Adult Autonomy Lab. Mijn eigen lab waarin ik twintigers vraag naar hun visie op autonomie en hoe ze daarin omgaan met triggers, twijfels en tegenslagen. En ja, dan zijn emoties nooit ver weg.

Ik ga verder. “Wat wij een emotie noemen is een poging van ons brein en ons lijf om de chemische balans te herstellen. Hier is ons hele systeem bij betrokken: onze weefsels, organen, spieren noem maar op. Allemaal werken ze daaraan mee: krimpen, krampen en kronkelen, bij een heftige emotie gaat het er van binnen behoorlijk heftig aan toe.”

“Okee… intens.”

“Yep. Voelen kan dus letterlijk zeer doen.”

Ik ben even stil. “Dit doet me denken aan een keer dat ik met een bevriende collega van mij een flinke discussie had. Ik was zo oud als jij nu ongeveer. De emoties liepen hoog op, woorden werden persoonlijk en fel. “Jij denkt ook altijd alleen maar aan jezelf!” Ik hoor het hem nog zeggen. Sprakeloos was ik. Ik kreeg het acuut heet en in mijn keel zat ineens een joekel van een brok. Slikken lukte me bijna niet meer, zo zeer deed het.”

“Wat deed je toen?”

“Ik ben opgestaan en weggelopen. De rest van de dag heb ik hem genegeerd. Onderweg naar huis belde ik een vriendin om stoom af te blazen.”

“Is het nog goed gekomen?”

“Nee, niet echt (..) Ik wist gewoon niet hoe ik dat moest aanpakken. En ik was bang dat ik zou gaan huilen en dat hij zou zeggen dat ik wéér alleen aan mezelf dacht. Vanaf dat moment was de sfeer tussen ons een soort van gereserveerd bevroren.”

Nu heb ik een scheve glimlach. “Ik heb er nog wel vaak met die vriendin over gepraat. Én veel over nagedacht.”

Terug naar haar opmerking over denken en voelen.

“Dénken over wat we voelen is voor ons autonome zenuwstelsel makkelijker dan om te vóelen wat we voelen. Een plotse emotie -vooral eentje die minder fijn is- kan fysiek zeer doen en daarmee ons zenuwstelsel triggeren. En als dat te intens wordt, kiest ons systeem ervoor om te vechten, te vluchten of te bevriezen. In mijn geval was het toen vluchten. En daarna bevriezen. Vandaar dat de boel tussen ons zo gereserveerd werd.”

Ik ben even stil.

“Had ik toen geweten wat ik nu weet dan was ik even op de wc gaan zitten om te voelen wat er in mijn lijf gebeurde. Had ik het verdriet laten opkomen en laten uitgolven. En hadden de tranen die in mijn keel zaten eruit gekund.”

Ik ben weer stil, even terug in dat moment van toen. “Dan had ik waarschijnlijk gevoeld hoe erg ik geschrokken was. En was ik er op een later moment rustig bij hem op teruggekomen om het uit te praten.”

Ik kijk opnieuw met een scheve glimlach naar het jonge gezicht voor me. “Dat had me een hoop gepieker en emogepraat met mijn vriendin gescheeld. En ik had er waarschijnlijk een mooie vriendschap mee behouden.

Maar dat zeg ik nu hè. Daarvoor moest ik eerst leren om de fysieke heftigheid van mijn emoties uit te houden: die hitte en die brok in mijn keel. Zodat ik zo’n emogolf uit kon laten golven zonder dicht te slaan of weg te lopen. Leren om ‘m soepel te surfen zeg maar.”

Het jonge gezicht voor me kijkt nietsziend langs het scherm. Haar wenkbrauwen zijn gefronst. De scheve grijns van zojuist is weg en de vrolijke glans in haar ogen is ook verdwenen.

Ik laat het even stil. Dan kijkt ze me schuin aan. “Kan iedereen dit leren, je emogolven surfen?”

“Zeker weten.”

Voordat we verder gaan met de rest van de vragen geef ik haar wat basisvaardigheden emosurfen. En oefenen we er even mee. Emomomenten genoeg in haar leven.

Drie kwartier later ronden we haar interview af. “Dank je wel voor je antwoorden en openheid hè. En als je een keer vastloopt in het emosurfen kun je me altijd appen. Extra bonus voor de YAAL-ers.”

“Oh écht?! Cool, dat houd ik in gedachten.”

Ben jij of ken jij een twintiger die bezig is met zijn of haar persoonlijke ontwikkeling en het vinden van een eigen koers? Stuur me dan een mail. Je bent van harte welkom voor een YAAL-interview!